door Afgelopen weekend werden we, een beetje aan de late kant maar goed, op de Oeterdal MTB challenge gewezen. Een gebied niet zo ver van ons huis af en met 2 MTB toertocht afstanden, 3 Challenge (75, 90 & 100 km) afstanden door een mooi gebied en nog een lading Gravelroutes voor ieder wat wils. Wij laden de accu vol en gingen op pad voor de 100 km. Hoe dat ging?
Het is eind augustus en onder een blauwe lucht met enkele schapenwolkjes schrijven we ons in voor de 100 km Oeterdal Challenge. Deze wordt georganiseerd door “De Wringers”. Oude rotten in het vak welke al heel wat jaartje toertochten organiseren in dit gebied. Van onze thuisbasis zijn we dan ook snel op locatie en we weten dat er héél wat km’s offroad te rijden is hier met zeer weinig asfalt. Uiteraard ook met heel wat singletracks en leuke afdalingen.
Voor het aantal hoogtemeters hoeven we vandaag niet naar de, momenteel, modderige Ardennen af te zakken. Na 103 km geeft onze Garmin dan ook 1188 hoogtemeters aan.
Bij de inschrijving kom ik nog een paar fietsvrienden tegen en de eerste 5 km rijden we samen op. We starten de Challenge met een warming up langs het kanaal en schieten al snel links de bossen in waar we de eerste singletracks voor de kiezen krijgen. Onze bike van keuze is de Grand Canyon ON: met 750 Wh accu ,een bike welke het heerlijk vind om over snelle singletracks losgelaten te worden en het niet schuwt om lange afstanden te rijden.
De regenval van afgelopen tijd heeft weinig impact gehad op het parkoers en de grond ligt er dan ook goed bij. We steken het kanaal over en rijden over een mix van singletracks en brede paden via de Bergerven en de Platte Lindenberg in de richting van het Terhils park in Maasmechelen. We laten de bike in de Eco stand staan en besluiten om pas na 60 km de Tour+ stand te gebruiken. De vochtige losse zand achtige ondergrond verbruikt namelijk stiekem meer energie dan gedacht en het aantal hoogtemeters zou tegen de 1000 aanzitten. Dus ja, tijdens het Emtb’en zul je zo nu en dan ook flink moeten rekenen en herberekenen. Vooral als je flinke afstanden maakt door heuvelachtig terrein.
Maar de route liegt er niet om en zit schitterend in elkaar. Een opvolging van leuke singletracks bergop en bergaf met zo nu en dan mooie doorkijkjes over het Nationaal park de Hoge Kempen. De eerste bevoorrading ligt alweer even achter ons en er staan er nog 2 te wachten. Er is weer van alles voorzien, wafels, peperkoek, Winengums, sinaasappels, bananen en diverse andere spullen. Hier komen we niets aan tekort, onze interne verbrandingsmotor moet natuurlijk ook een beetje gevoed worden.
Na een kleine 70 km begint het weer om te slaan en begint het, bij ons, zachtjes te regenen maar keihard te waaien. We zitten midden in de bossen achter Opoeteren en hebben niet de behoefte om een nood regenjasje aan te doen. Zo hard regent het bij ons nu ook weer niet en voordat we de bossen uit zijn is het alweer droog. en komt de zon weer een heel klein beetje door.
Onze bike staat vanaf nu op sommige hellingen in de Tour+ stand maar dit gaan we niet lang volhouden. Er is namelijk een complete moesson losgebarsten in het gebied waar we nu doorheen rijden. Schijnbaar hebben we in de bossen een schampschot van deze moesson gehad en in de verte zien we het met bakken uit de lucht komen. De laatste 30 km van het parkoers is daardoor flink aangewaterd en een heel stuk zwaarder dan voorheen. De bike gaat terug in de Eco stand want ja, we willen natuurlijk wel op een goede manier de finish halen. We krijgen nog een aantal leuke singletracks en na de laatste bevoorrading rollen via de trails van de Duingordel terug naar Neeroeteren.
De finish is in zicht en hier staat een lekker biertje en goodiebag op ons te wachten. De accu van de bike is zo goed als leeg en onze benen ook. Maar dat is niet zo erg na 103 km en 1188 hoogtemeters. Vermaakt hebben we ons zeker en waarschijnlijk komen we volgend jaar weer terug voor het De Oeterdal MTB Challenge.
Voor meer informatie klik je op:
https://oeterdalbikeweekend.be/
