door Zo nu en dan stappen we uit onze comfortzone en deze keer zijn we gaan Ebikepacken in de Achterhoek. Raad eens, dat smaakt naar meer. We maken voor deze tocht ook direct gebruik om de Pirelli Scorpion Trail M te proberen. Overkill voor bikepacken over de gravelpaden? Dat lees je vanzelf.
Alvorens we op pad gaan maken we natuurlijk eerst onze fiets klaar. Een setje Lichtlopende Pirelli banden misstaat dan ook niet op onze Canyon. Het moet wel een beetje bij de bike passen dus niet te smal en niet te licht. De Scorpion Trail M (in maat 29 x 2.6) is een van Pirelli’s meest veelzijdige banden. Lichtlopend en voor elk terrein. Nu zullen we geen dikke stenen tegenkomen op onze route maar een mix van gravel, zand, singletracks en asfalt is wat ons te wachten staat.
Verdere aanpassingen aan de “standaard” mountainbike is de SKS Infinity drager gecombineerd met de Infinity Topbag en een fietstas van de Hema (don’t ask, het is onze eerste bikepacking tocht). Op het stuur sieren nu ook een setje Inner barends van SQ lab. Lekker om de houding van je polsen en handen onderweg te veranderen.
Tijd om de overnachting spullen te pakken en 3 dagen op pad te gaan.
Etappe 1:
‘s Heerenberg – Zwillbrock:
We parkeren de auto op de sportplaats van ‘s Heerenberg en maken alles fietsklaar. Even een laatste check en we zijn weg. Al vrijwel direct verlaten we het asfalt om plaats te maken voor gravel. De kleine klimmetjes van Montferland rollen onder onze banden door. Al snel zien we een oude molen van Zeddam tevoorschijn komen en natuurlijk schieten we enkele plaatjes, misschien wel wat teveel deze fietstocht maar goed. Zo vaak doen we dit soort tochten nu ook niet.
Het gravel heeft plaatsgemaakt voor asfalt en we rollen nu langs de Oude Ijssel. Bij een van de vele bruggen maken we een praatje met een lokale gravelracester die zich afvroeg wat we aan het doen waren. Na de koetjes en kalfjes gaan we verder en genieten van de omgeving. Het wordt tijd voor een pitstop en iets anders. Het lijkt namelijk alsof we zeeziek aan het worden zijn. Niet zo raar als we de zaak eens wat beter controleren. De achterband is namelijk een stuk zachter dan normaal. Dit komt natuurlijk ook een beetje door het extra gewicht dat we meezeulen.
Een espresso van de Teunismolen en een banden-oppomp-sessie later is alles weer in orde en gaan we verder. De zon is vandaag niet aanwezig en we hebben bijna continue wind op kop. Een klein nadeel van naar het noorden fietsen met noordenwind. De route is qua ondergrond een stuk veranderd en gaat nu voornamelijk offroad. Op sommige stukken zijn de zandpaden zo verdroogd dat ze flink zwaar zijn. Op dit moment zijn we blij met de 2.6 brede Pirelli banden, ze rollen zonder moeite over het rulle zand. In de bochten doen we het rustig aan want we willen niet met bagage en al in de struiken belanden.
We passeren Lichtenvoorde en horen in de verte net voorbij Driekspad het gejankt van crossmotoren. Bertus en Tinus galmen dan ook direct door ons hoofd. Even een blik werpen op de springende crossers en we gaan door naar Beltrum waar we in de lokale supermarkt een paar biertjes kopen voor na de rit. Rest ons nog de eindspurt van het Duitse plaatsje Zwillbrock. Nog even snel een aanpassing van de zadeltassen met behulp van een juten touwke en er is weer een issue verholpen.
In Zwillbrock checken we in bij hotel Kloppendiek en hangen onze fiets aan de lader. Qua verbruik valt het allemaal reuze mee. Misschien net 50% op de eerste 95 km.
Tijd om te eten, en dat komt wel goed in Zwillbrock.
Etappe 2:
Zwillbrock – Geestenberg
Na een welverdiende nachtrust en loei van een ontbijt is het tijd om de fiets uit de stalling te halen. De accu is weer vol, oplader en verlengkabel kunnen weer in de fietstas. Een van de dingen om rekening mee te houden tijdens het Ebikepacking: De oplaadpunten, op voorhand hebben we de overnachtingsplaatsen gemaild met de vraag hoe we onze fiets op kunnen laden. De Canyon heeft er namelijk eentje in welke er niet uit kan. Dat is natuurlijk niet praktisch bij een bikeweekend maar het is niet anders. Gelukkig voor ons is het allemaal geen probleem en uit voorzorg hebben we ook maar een 5 meter verlengkabel meegenomen. We gaan ook niet zeggen dat we hem niet nodig hebben gehad want tsja, een paar meter kom je al snel tekort.
Genoeg gepraat over opladers en kabels, we gaan verder.
Voor de tweede etappe krijgen we in het begin iets meer asfalt voor de kiezen met zo nu en dan een leuk onverhard pad. Geen probleem met de Scorpions, deze lusten het allemaal. Vlakbij zou ook een Flamingo veld zijn maar helaas. De vogels zijn gevlogen en er is geen flamingo te bekennen.
Maar wel schapen, in het Haaksbergerveen komen we terecht in een kudde van 200 schapen. Herder en vrouw moeten hier wel om lachen en na een kort praatje en een paar foto’s rijden we over schitterende kronkelende gravelpaden. Precies wat de Scorpions graag hebben.
Rust en stilte is om ons heen. Als we dachten dat het bij ons in de buurt rustig was, dan is de Achterhoek nog veel rustiger. Vandaag lijkt het helemaal uitgestorven te zijn en het aantal fietsers en auto’s die we onderweg tegenkomen kunnen we bijna op een hand tellen. Nog een stukje onverhard en we rollen Enschede binnen voor een leuke tussenstop. Tijd voor koffie met wat lekkers want tsja, we zijn hier natuurlijk wel om te genieten.
We laten Enschede voor wat het is en vervolgen de route. Hier en daar passen we de route nog een beetje aan. Gewoon, om zoveel mogelijk asfalt uit de route te halen en het meeste onverhard te rijden. Dat lukt aardig en de route wordt dan ook met de dag mooier. Gravelpaden tot zover je kunt kijken welke lekker onder de wielen knisperen. Soms wordt het gravelpad even vervangen door een zwaar zandpad. Fiets en bagage ploegen hier dan ook makkelijk doorheen.
De kerk van Haaksbergen en watertoren van Eibergen passerend rollen we achter Neede en Gelselaar door. Nog een laatste ruk voordat we Geesteren binnen rijden waar onze tweede overnachting staat te wachten. B&B de Smale.
Het erf van de boerderij oprijdend is het maar akelig stil. Er lijkt dan ook niemand thuis te zijn. De deur van de B&B is wel open en een slaapkamerdeur staat open met een sleutel stekend aan de binnenkant. Dat zal dan vast wel voor ons zijn? We lopen naar buiten en vanuit de boerderij aan de overkant wordt er opeens geroepen. Vader Jan vangt ons op en vertelt enthousiast over de verbouwing en locatie van de boerderij. Het is dan ook een schitterende locatie. Mooi om een keer naar terug te keren.
Maar nu is het tijd om te eten. Na 110 km aan zand- en gravelpaden gaat er wel een lekkere Schnitzel in. Een lokaal restaurant biedt uitkomst en het Twentse dialect vliegt ons om de oren. Leuk om te horen dat er nog lekker plat gesproken wordt. Over plat gesproken, tijd om het bed in te duiken. Natuurlijk wel na een verkwikkende regendouche. We houden wel van fietsen maar ook wel van wat luxe. Een beetje bikepacking+ dus.
Etappe 3:
Geesteren – ‘s Heerenberg:
We worden wakker met het geloei van koeien in het weiland achter de boerderij en zien voor het eerst onze gastvrouw. Deze heeft al een lekker ontbijt klaargezet met goeie sterke koffie. Het ontbijt is lekker uitgebreid en bijna alles gaat dan ook op. Buiten schijnt de zon, een strakblauwe lucht en het belooft dan ook een schitterende dag te worden. Heel anders dan de bewolkte dagen hiervoor. Dat was dan wel perfect fietsweer maar er gaat toch niets boven een blauwe lucht met zomerzon.
De fiets wordt bepakt en we zijn weer op weg. Eerst een rondje Geesteren over de gravelpaden en dan fietsen we langs een ingegraven Volkswagen Kever welke (bij nader onderzoek) dienstdoet als brievenbus.
Het riviertje de Berkel wordt een aantal keer overgestoken en van alle drie dagen bevat de route van vandaag het minst asfalt. Zo nu en dan wordt er ook een gedeelte van een mtb route aangedaan en rollen de hoogtemetertjes gestaag onder ons door. Anderhalf uur later rijden we langs een boerderijwinkel waar op een bord “koffie” staat. Dus hop, naar binnen en koffie zetten. Gezien er niemand is, moeten we het zelf doen en een paar euro in een bakje deponeren. Gewoon op eerlijkheid, zoals het ook moet kunnen. Buiten onder de parasol genieten we van de koffie, langsrijdende fietsers en uitzicht.
We kunnen natuurlijk niet de hele dag blijven zitten dus hop in de benen, houten kont losmaken en verder. Lekker rollend over de paden langs Zelhem en tussen Gaanderen en Doetichem. Vandaag hebben we wind mee en de snelheid zit er lekker in. De fiets rolt lekker stil met enkel een zoemetje van de motor. Over de pittige zandpaden is deze combi zeer prettig. Vooral met de 2.6 Pirelli banden om het gewicht over de ondergrond te verdelen.
De laatste pauzeplaats: Braamt. Hier doen we koffie bij de lokale dorpswinkel samen met wat versnaperingen. Tijd voor het laatste gedeelte. Er volgen een redelijke heuveltjes rond de Montferland en we steken nog een keer de Duitse grens over. Klimmen naar de Eltenberg. Alles op Eco stand want we willen, op onze gammele knieën na, toch wel een beetje uitdaging hebben. Boven worden we getrakteerd op een schitterend uitzicht over de Rheinvallei. Een paar foto’s en we dalen af naar ‘s Heerenberg waar het kasteel onze eindbestemming is.
3 dagen fietsen met 320 kilometer en een 600 niet noemenswaardige hoogtemeters over schitterende paden in een rustig gebied. De tocht heeft ons positief verrast en we gaan hier zeker nog eens terugkomen. Onze eerste kennismaking met solo bikepacking deluxe heeft ons positief verrast. Het was enorm leuk om te doen en fiets, rijden, onderdelen en accessoires hebben het allemaal prima gedaan.
En zal ik eens wat vertellen? De volgende tocht is alweer gepland. Maar hier lees je over zodra deze gemaakt is. Wat we gaan doen? Thuis vertrekken en naar de Voerstreek op en neer. Ik ben benieuwd.
Met dank aan Pirelli voor een lekker lopende band tijdens de Ebikepacking tocht:
https://www.pirelli.com/tyres/en-ww/bike/tyres/catalogue/scorpion-trail-m
